گاهی اوقات ممکن است در حین اسنوبرد سواری به دلایل گوناگونی مانند انجام حرکات به صورت اشتباه یا عدم حفظ تعادل در سرعت بالا به زمین بیفتید. گاهی اوقات هم ممکن است با ترس از دست دادن کنترل اسنوبردتان، احساس کنید زمین افتادن بهترین راه حل برای توقف می باشد.
در این حالات اگر نتوانید کنترلی روی زمین خوردن خود داشته باشید، به احتمال زیاد دچار جراحات وخیمی مانند در رفتگی یا شکستگی یکی از اعضای بدنتان میشوید. اینجاست که درست زمین افتادن می تواند از صدمات جدی جلوگیری کند.
در ادامه به توضیح حالتهای صحیح زمین افتادن میپردازیم:
هنگام افتادن به جلو:
اگر در حال افتادن رو به جلو هستید، خیلی سریع انگشتان دستانتان را مشت کرده، دستانتان را از آرنج خم کرده و ساعدهایتان را به سینه تان بچسبانید.
علت مشت کردن انگشتان دست ها برای جلوگیری از شکستگی مچ و انگشتان دستتان می باشد، پس سعی کنید از برخورد کف دست با زمین جلوگیری کنید.
همزمان با انجام این حرکات از ناحیه زانو خم شوید تا در حین برخورد به زمین، نقاط برخورد زانوها و ساعدهایتان باشند.
بهتر است در حین سُر خوردن، بالاتنه تان را در حالت کشیده نگه دارید تا راحت تر بر روی برف سُر بخورید.
پس از افتادن و سُر خوردن روی سطح برف، هر چه سریعتر پاهایتان را از زانو به سمت بالا خم کرده تا اسنوبردتان در هوا معلق باقی بماند و برف روی زمین را با خود نکِشد.
تا توقف کامل در همین حالت بمانید.
هنگام افتادن از عقب:
اگر در حال افتادن رو به عقب هستید، خیلی سریع انگشتان دستانتان را مشت کرده، دستانتان را از آرنج خم کرده و ساعدهایتان و چانه خود را به سینه تان بچسبانید.
همزمان با انجام این حرکات از ناحیه زانو خم شوید تا در حین برخورد به زمین، نقاط برخورد باسن و کمرتان باشند.
پس از افتادن و سُر خوردن روی سطح برف، هر چه سریعتر پاهایتان را از زانو به سمت بالا نگه دارید تا اسنوبردتان در هوا معلق باقی بماند و برف روی زمین را با خود نکِشد.
تا توقف کامل در همین حالت بمانید.
نکته: ممکن است به طور ناخواسته تمایل داشته باشید که هنگام افتادن، دستان خود را دراز کنید.
اما خیلی مهم است که تمرین کنید و به روش های صحیح افتادن مسلط شوید.
این تمرینات رو میتوانید در خانه بر روی تشک خواب و یا چند بالشت که سطح نرمی را برایتان درست میکنند، انجام دهید.
