تاریخچه اسکی

ریشه کلمه اسکی برگرفته از کلمه اسکاندیناوی باستانی skíð (به معنی تکه های چوب) است که در توضیحات، آن را وسیله ای برای سریعتر راه رفتن بر روی برف توصیف کرده اند.

در مناطق برفی، اسکی به عنوان شیوه ای از بقا بود و مردم آن زمان به وسیله چوب های اسکی میتوانستند:
1: راحت تر در رفت و آمد باشند.
2: راحت تر به شکار گوزن و سایر موجودات دیگر بپردازند.
3: در جنگ ها، نسبت به سایر قبایل برتری بیشتری داشته باشند.

بر اساس شواهد باستان شناسی، قدیمی ترین اطلاعات در مورد اسکی روی برف حداقل به ۸۰۰۰ سال قبل بر میگردد.

اولین نمونه های باستان شناسی اسکی در Karelia (جمهوری کارلیا منطقه ای در شمال غربی روسیه و هم مرز با فنلاند است.) یافت شد که قدمت آن به ۶۰۰۰ سال قبل از میلاد میرسد.

یکی دیگر از قدیمی ترین اشیاء شبیه اسکی، در ۱۲۰۰ کیلومتری شمال شرق مسکو در دریاچه سیندر (Синдор) یافت شد که قدمت آن به ۵۰۰۰ تا ۶۳۰۰ سال قبل از میلاد میرسد.

اولین نمونه های اسکی سواری در اسکاندیناوی مربوط به ۳۰۰۰ تا ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد می باشد که به صورت کنده کاری بر روی سنگ به تصویر در آمده است. این حکاکی که در Rødøy (رودوی یک منطقه مسکونی در شهرستان نوردلند واقع در نروژ است) قرار دارد، تصویری از یک اسکی باز با اسکی های دارای طول یکسان که چوب دست یا تبر را با هر دو دست گرفته نشان میدهد.

تصویر دیگری هم به صورت حکاکی بر روی سنگ که مربوط به ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد می باشد در نروژ قرار دارد که اسکی بازی را به تصویر میکشد که ظاهراً میخواهد با تیر و کمان شکار کند. بر خلاف حکاکی قبلی که اسکی ها به صورت موازی یکدیگر قرار دارند، این اسکی ها به حالت زاویه دار (حالتی پایدار برای تیراندازی) هستند.

در سال ۱۹۲۶ میلادی در نزدیکی دریای سفید (Бе́лое мо́ре) واقع در روسیه، حکاکی‌های صخره‌ای کشف شد که قدمتشان به سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ قبل از میلاد میرسد. در یکی از این حکاکی ها شکارچیانی بر روی اسکی های دارای طول یکسان که ظاهراً از کمان و نیزه خود به عنوان چوب دست استفاده میکردند را به تصویر کشیده است.

اولین اسکی باستانی اسکاندیناوی در باتلاق ذغال سنگ نارس در Hoting (منطقه ای در شهرستان Jämtland واقع در سوئد) پیدا شد که قدمت آن به ۲۵۰۰ تا ۴۵۰۰ سال قبل از میلاد برمیگردد.

اسکی های دیگری هم در مناطقی مانند فنلاند، سوئد و نروژ پیدا شد که قدمتشان به حدود ۳۲۰۰ تا ۳۳۰۰ سال قبل از میلاد برمیگردد.
چیزی در حدود ۲۰ عدد از اسکی های باستانی (به خوبی حفظ شده) از باتلاق های زهکشی شده در نروژ یافت شده است که نشان می دهد اسکی از دوران ماقبل تاریخ به طور گسترده در نروژ (به ویژه نروژ شمالی) مورد استفاده قرار میگرفته است.

جالب است بدانید علاوه بر این باتلاق ها، در گورهای باستانی هم اسکی یافت شده است. در سال ۲۰۱۴ یک اسکی با قطعات چرمی از یخچال های کوه Reinheimen (راین هایمن واقع در نروژ) بیرون آمد که قدمت آن به حدود ۱۳۰۰ سال قبل برمیگردد. البته در سال ۲۰۲۱ جفت دیگر آن در چند متر آن طرف تر از کشف قبلی پیدا شد که از این دو به عنوان قدیمی ترین مجموعه کامل در جهان یاد میشود.

بر اساس یافته های کشورهای شمال اروپا و جاهای دیگر، محققان حداقل ۳ نوع اصلی اسکی را شناسایی کرده اند: اسکی قطب شمال، جنوب و مرکز نوردیک.
1: نوع قطبی یک اسکی کوتاه و پوشیده از خز داشت که از شمال ژاپن در شرق تا رودخانه اوب (واقع در روسیه) در غرب استفاده می شد. احتمالاً این نوع اسکی توسط قوم سامی به منطقه نوردیک آورده شده است.
2: نوع جنوبی یک اسکی کوتاه و یک اسکی بلند داشت که در مناطق جنگلی جنوب اسکاندیناوی و کشورهای بالتیک استفاده می شد.
3: نوع مرکزی نوردیک نیز یک اسکی کوتاه با خز و یک اسکی بلند داشت که در بخش‌های وسیعی از نروژ، سوئد و فنلاند استفاده می‌شد.

اگر چه دانستن پیدایش اسکی سودمند است، اما اسکی مدرن از ابتدا در اسکاندیناوی تکامل یافت. از اواسط ۱۸۰۰ میلادی، اسکی در مناطق پوشیده از برف در سراسر جهان به یک فعالیت تفریحی و ورزشی تبدیل شد و بازاری برای توسعه مجموعه های ورزشی اسکی و جوامع مرتبط با آن فراهم کرد.

اولین تمرینات و مسابقات اسکی سازماندهی شده، مربوط به استفاده نظامی از اسکی در پیاده نظام نروژی و سوئدی است.

از حماسه محاصره Sverre (که در سال ۱۲۰۶ میلادی در نروژ رخ داد) به عنوان یکی از معروف ترین استفاده های نظامی از اسکی یاد میشود.

طبق این حماسه، سربازان برای حفظ جان هوکان چهارم (Haakon) وارث تاج و تخت نروژ، او را در کودکی به وسیله اسکی از میان دره های گودبراندسدالن (Gudbrandsdalen) و استردالن (Østerdalen) عبور دادند.

این رویداد الهام ‌بخش تشکیل مسابقات کراس کانتری به نام Birkebeinerrennet در سال ۱۹۳۲ میلادی شد.

در ادامه به بخشی از جزئیات تمرینات نظامی با اسکی در ارتش دانمارک-نروژ که از سال ۱۷۶۷ میلادی حفظ شده است، میپردازیم:
1: مسابقات و تمرینات نظامی شامل اسکی در سراشیبی های سخت و ناهموار
2: تمرین هدف در هنگام اسکی در سراشیبی
3: پیمایش و حمل یک کوله پشتی با تجهیزات کامل نظامی به مسافت ۳ کیلومتری با اسکی (Cross Country)

قبل از اواسط قرن نوزدهم، استفاده از اسکی های نوردیک مانند: کراس کانتری، تلمارک و پرش در زمین های هموار و دامنه های کم شیب رایج بود. این اسکی ها دارای پابندهای ابتدایی بودند که اسکی را فقط از نوک پا به چکمه متصل میکرد. این آزاد بودن پاشنه پا، باعث ایجاد محدودیت هایی در کنترل و مانور دهی اسکی در سراشیبی های تند میشد.

در حدود سال ۱۸۶۰ میلادی ساندره نورهایم (Sondre Nordheim) نروژی، از ریشه های درخت توس برای محکم کردن چکمه ها بر روی اسکی استفاده کرد. ابتدا برای انجام این کار ریشه ها را خیس و سپس آن را از نوک پنجه تا پاشنه به دور چکمه و اسکی میبست. پس از خشک شدن، ریشه ها سفت میشدند و ثبات و کنترل بهتری را در حین اسکی سواری فراهم میکردند.

این نوآوری کمک بزرگی به شکل گیری اسکی آلپاین یا Downhill امروزی کرد.

اسکی سواران ابتدا به صورت پیاده تا بالای سراشیبی میرفتند و سپس با اسکی از آن به پایین می آمدند. این پیاده روی وقت و انرژی زیادی را می طلبید و تعداد دفعات اسکی سواری در یک روز را بسیار محدود میکرد.

در آن زمان تلاش های بسیاری صورت گرفت تا علاقه مندان به اسکی آلپاین بتوانند راحت تر از این ورزش لذت ببرند. از این رو اولین بالابر اسکی جهان در ۱۴ فبیوری ۱۹۰۸ در شایلاخ (Schollach) نزدیک آیزنباخ (Eisenbach) در جنگل سیاه (Schwarzwald) آلمان به بهره برداری رسید. رابرت وینترهایدر (Robert Winterhalder) مالک هتل اشنکنهوف (Schneckenhof) برای راحتی مهمانان هتلش، بالابری را طراحی کرد که حدود ۲۸۰ متر طول داشت و افراد میتوانستند به وسیله اهرم هایی که به کابل بالابر متصل بود به بالای سراشیبی هدایت شوند. این بالابر که از ۵ ستون چوبی تشکیل شده بود، با نیروی آب از طریق چرخ آسیاب کار میکرد.

با گذشت زمان و فراگیر شدن اسکی در بین مردم جهان، در تاریخ ۱۸ فبیوری ۱۹۱۰ در نروژ نهاد نظارتی توسط نمایندگان ده کشور با نام CIS (International Ski Commission) یا کمیسیون بین المللی اسکی ایجاد شد که هر ساله به تصویب یا اصلاح قوانین استاندارد مسابقات اسکی میپرداخت.

در سال ۱۹۲۴ با برگزاری بازی های المپیک در شهر شامونی فرانسه، کمیته بین المللی المپیک تصمیم گرفت هفته ای را به نام بازی های المپیک زمستانی اختصاص دهد که اسکی نوردیک هم جزوی از این بازی ها بود. در این المپیک خبری از حضور رشته اسکی آلپاین نبود.

البته بعدها اسکی آلپاین در المپیک زمستانی سال ۱۹۳۶ که در شهر گارمیش-پارتنکیرشن در کشور آلمان برگزار گردید، معرفی شد.

با استقبال چشمگیری که از بازی های المپیک زمستانی سال ۱۹۲۴ شد، کمیته بین المللی المپیک تصمیم گرفت تا برای ورزش های زمستانی کمیته ای مجزا با نام کمیته بازی های المپیک زمستانی در نظر بگیرد. از همین رو المپیک سال ۱۹۲۴ به عنوان اولین المپیک بازی های زمستانی نامیده شد.

هم زمان با این تغییرات، در تاریخ ۲ فبیوری ۱۹۲۴ کمیسیون بین المللی اسکی هم با ۱۴ کشور از (نروژ، سوئد، فنلاند، بریتانیای کبیر، فرانسه، چکسلواکی، اتریش، ایتالیا، سوئیس، یوگسلاوی، لهستان، رومانی، مجارستان و ایالات متحده) به طور رسمی به عنوان فدراسیون بین المللی اسکی یا FIS (Fédération Internationale de Ski) شناخته شد.

سرانجام درتاریخ ۲ فبیوری ۲۰۲۴ به مناسبت جشن صدمین سالگرد این فدراسیون، نام آن به فدراسیون بین المللی اسکی و اسنوبرد تغییر یافت.