اصول اولیه اسپلیت برد سواری

در این راهنما به تشریح برخی از اصول اسپلیت برد سواری از جمله: فرهنگ لغات، تجهیزات و راه اندازی و برخی از تکنیک هایی که قبل از شروع باید بررسی شود، میپردازیم.

 

بهترین مناطق اسپلیت برد سواری:

دو منطقه اصلی برای اسپلیت برد سواران وجود دارد: درون مرزی (Inbound) و برون مرزی (بک کانتری)

هر کدام از این مناطق مزایای خود را دارند، اما به طور کلی برای افرادی که به تازگی با اسپلیت برد سواری آشنا شده اند، مناطق درون مرزی را برای شروع توصیه میکنیم.

مناطق برون مرزی (بک کانتری) به غیر قابل پیش بینی و خطرناک بودن شهرت دارند و برای کسانی که میخواهند ماجراجویی بیشتری را تجربه کنند، توصیه میشود پس از آموزش درست، با برنامه ریزی و تجهیزات مناسب، سفر خود را شروع کنند.

 

مناطق درون مرزی:

در سال های اخیر شاهد افزایش اسپلیت برد سوارانی بودیم که پس از ورود به یک مجموعه اسکی و اسنوبرد، با استفاده از بالابرهای داخل مجموعه، خود را به بالاترین بلندی میرساندند و از آنجا به بعد را با اسپلیت بردهایشان اقدام به صعود به دیگر مناطق بکر میکردند.

در این حین مسئولان مجموعه های اسکی و اسنوبرد و دیگر نهادهای نظارتی قوانینی را وضع کردند که اسپلیت برد سواران فقط و فقط در محدوده هایی که ایمنی آن توسط این نهادها تامین شده است به صعود بپردازند.

از این رو به این محدوده های خارج از مجموعه های اسکی و اسنوبرد که دارای نظارت و ایمنی بیشتری به نسبت مناطق بک کانتری است، مناطق درون مرزی میگویند.

از مزایای این مناطق، در دسترس بودن قسمت های خدماتی و امدادی داخل مجموعه های اسکی و اسنوبرد میباشد.

توجه: همیشه قبل از حرکت، شرایط و قوانین مجموعه های اسکی و اسنوبرد را برای تورینگ بررسی نمایید.

 

مناطق برون مرزی:

اسپلیت برد سواری در مناطق بک کانتری متولد شد و توانست بسیاری از علاقه مندانی که به دنبال خلوت و ارتباط گرفتن با طبیعت بکر بودند را مجذوب خود کند.

با این حال اسپلیت برد سواری در بک کانتری، چالش ها و خطرات (بهمن، آب و هوای متغیر، گم شدن، کم آبی، خستگی و …) منحصر به فردی را به همراه دارد و در صورتی باید انجام شود که همه شرایط زیر فراهم باشد:

• تکمیل آموزش های مناسب در زمینه کمک های اولیه و ایمنی در برابر برف و بهمن
• داشتن ابزار مناسب و دانش استفاده از آن (ترنسیور، بیل بهمن، میله سنداژ و …)
• تورینگ گروهی با افراد معتمد و خبره (هرگز به تنهایی وارد بک کنتری نشوید)
• شناخت کافی از منطقه بک کانتری و شرایط آن برای تورینگ

 

فرهنگ لغات:

اسپلیت برد سواری هم مانند هر ورزش دیگری دارای لغات و اصطلاحات مختص به خود میباشد که در اینجا به توضیح آنها میپردازیم.

 

افعالی که باید بدانید:

Bootpacking: زمانی که شیب مسیر روبرویتان برای پیشروی، بیش از حد تند باشد و دیگر نتوانید از حالت تورینگ اسپلیت برد به همراه پوست ها استفاده کنید، مجبور میشوید اسپلیت برد را کنار گذاشته و با پاهایتان مسیر پیش رویتان را برای صعود باز کنید. به این عمل پک (فشرده) کردن برف با بوت یا Bootpacking میگویند.

 

Sidehilling: به تمرین حرکت در عرض یک تپه موازی با افق میگویند. در این حالت یکی از تخته های اسپلیت برد بالاتر از دیگری قرار میگیرد و از لبه های فلزی برای حفظ چسبندگی استفاده میشود.

 

Touring: به تمامی مراحل اسپلیت برد سواری در بک کانتری، از جمله: ایجاد یک مسیر، پیشروی در سربالایی با پوست و پایین آمدن در حالت اسنوبرد سواری گفته میشود.

 

اسم هایی که باید بدانید:

Climbing bars: این میله فلزی که در زیر پاشنه بایندینگ اسپلیت برد قرار دارد، به شما این امکان را میدهد که در حالت تورینگ، شیب بایندینگ را به نسبت شیب مسیر در سه حالت خنثی، متوسط یا تند تنظیم کنید.

Climbing skins: اسپلیت برد سواران در حین بالا رفتن از مسیرهای پیش رویشان، برای ایجاد اصطکاک بین کف اسپلیت برد و برف از این پوست ها استفاده میکنند تا بدون سر خوردن و عقب گرد بتوانند مسیرشان را به جلو ادامه دهند.

Crampons: اساساً میخ‌های فلزی هستند که در قسمت زیرین بایندینگ های اسپلیت برد قرار می‌گیرند و در شرایط یخی یا صعودهای شیب‌دار، کشش بیشتری را در سربالایی ایجاد می‌کنند.

Puck system: به رابط نصب بین بایندینگ ها و اسپلیت برد در حالت اسنوبرد سواری گفته میشود.

Skin track: به رد مسیر بر روی برف که توسط اسپلیت برد/اسنوبرد/اسکی سواران در صعود هایشان به جا میماند گفته میشود. تنظیم این مسیر باید به گونه ای باشد که بین ایمنی و کارایی تعادلی را برقرار کند.

Splitboard: اسنوبرد جدا شونده دارای شکل و ساختاری یکسان مانند یک اسنوبرد معمولی است، با این تفاوت که طراحی آن به گونه ای است که می تواند به دو قسمت مساوی (از جهت طولی) تقسیم شود تا به عنوان دو برد مانند اسکی آلپاین یا تورینگ استفاده شود.

Splitboard bindings: اتصالاتی از جنس پلاستیک، آلومینیوم یا … هستند که توسط Puck ها و Bracket ها به اسپلیت برد متصل شده و محل قرارگیری بوت ها بر روی اسپلیت برد را برای حالت تورینگ و اسنوبرد سواری مشخص میکنند.

Split hooks: این قلاب ها برای نگه داشتن دو نیمه اسپلیت برد در کنار هم (برای حالت اسنوبرد سواری) و ایجاد استحکام پیچشی (سفتی در عرض تخته) طراحی شده اند.

Tip clips: این گیره ها دو نیمه اسپلیت برد را از ناحیه ابتدا و انتها قفل میکند (برای حالت اسنوبرد سواری).

Transition: به تغییر حالت اسپلیت برد از تورینگ یا پیاده روی به حالت اسنوبرد سواری یا بالعکس گفته میشود.

 

تجهیزات:

شروع کار با اسپلیت برد نیاز به سرمایه گذاری در برخی از تجهیزات خاص را دارد. حداقل تجهیزات برای شروع در مناطق درون مرزی عبارتند از:

 

Factory splitboard: در حالی که ساخت یک اسپلیت برد دست ساز میتواند پروژه ای سرگرم کننده باشد، اما نمیتوان از آن انتظار همان سطح عملکردی که اسپلیت برد کارخانه ای دارد را داشت.

Splitboard bindings: بایندینگ های مخصوص اسپلیت برد معمولاً وزن کمتری دارند و با سیستم اسپلیت برد تطبیق پذیر تر هستند.

Binding mount system: به طور کلی از سیستم نصب Puck ها برای نصب بایندینگ به اسپلیت برد استفاده میشود. این سیستم بیشترین انعطاف را برای نصب در اختیارتان قرار میدهد.

Splitboard boots: اکثر بوت های اسنوبرد را میتوان به عنوان بوت های اسپلیت برد استفاده کرد. البته به جز سیستم Step On Splitboard که بوت و بایندینگ مخصوص به خود را دارد.

Touring skins: پوست های صعود را میتوان به صورت از “پیش برش خورده” و “اندازه حدودی” تهیه کرد. پوست های از پیش برش خورده را باید با توجه به اندازه و مدل اسپلیت برد خود انتخاب کنید. پوست های اندازه حدودی هم معمولا رنج میان چند ساز را فراهم میکنند که بر اساس اندازه دلخواه میتوانید آن را برش دهید.

Collapsible poles: باتون ها به کسب تعادل و قدرت بیشتر در صعود کمک میکنند. برای انتخاب آن به دنبال باتون های تا شونده ای باشید که به راحتی در کوله پشتی جا شوند.

Backpack: یک کوله پشتی راحت و قابل اعتماد به شما این امکان را میدهد تا تمامی وسایل ضروریتان را به همراه داشته باشید. دقت کنید که بر اساس شرایط تورینگ خود، کوله ای را انتخاب کنید که دارای فضای کافی برای حمل لوازم باشد.

 

توجه: برای ورود به مناطق بک کانتری نیاز به لوازم ضروری دیگری مانند: ترنسیور، بیل بهمن، میله سنداژ و … نیز میباشد که در اینجا به توضیح آن پرداخته ایم.

 

تکنیک:

تفاوت های ظریف زیادی برای اسپلیت برد سواری وجود دارد که تنها از طریق تجربه می توان آنها را یاد گرفت. در اینجا چند تکنیک را گرد آوری کرده ایم که پیروی از آنها را به همه اسپلیت برد سواران توصیه میکنیم.

 

تکنیک های قبل از تورینگ:

۱: مطمئن شوید که برای اندازه کردن و برش زدن پوست، حیوان خانگی در اطرافتان نباشد. زیرا ممکن است موی آن به چسب پوست بچسبد و شما را به دردسر بزرگی بیاندازد.

۲: از عملکرد درست وسایلتان اطمینان حاصل کنید:

• همیشه قطعات یدکی مورد نیاز اسپلیت برد را به همراه داشته باشید.
• در آماده سازی برای رفتن به بک کانتری، مطمئن شوید که باتری ترنسیورتان تازه/شارژ باشد. همچنین کیت کمک های اولیه را فراموش نکنید.
• برای جمع آوری لوازم در کوله، حتما لوازم را به درستی بسته بندی کنید و از کوله ای استفاده کنید که فضای کافی داشته باشد. وجود لوازم آویزان خارج از کوله باعث به هم خوردن تعادلتان و یا گیر کردن آن به شاخه درختان یا بوته های در مسیر میشود.
• مسیر پیشروی و مسیرهای جایگزین را بر روی نقشه و شرایط آب و هوایی را مجدد بررسی کنید.

۳: کار با تجهیزاتتان را تمرین کنید:

فردی نباشید که به علت عدم آشنایی با تجهیزاتش، باعث منتظر ماندن دیگران میشود. آنقدر با تجهیزاتتان تمرین کنید تا به باز و بسته کردن و نحوه کار هر کدام مسلط شوید. مطمئن شوید که کار با باتون های تاشو، پوست ها، قفل ها و تغییر از حالت تورینگ به اسنوبرد و بالعکس را یاد گرفته اید. پس از اینکه یک روتین مناسب برای یادگیری پیدا کردید، انقدر آن را تمرین کنید که حافظه عضلانیتان هم تقویت شود و بتوانید خیلی راحت تر تجهیزاتتان را آماده کنید. بهتر است آماده سازی تجهیزات را با دستکش هم تمرین کنید. چون ممکن است در جایی از مسیر باشید که به علت سرما، در آوردن دستکش کار چندان منطقی نباشد.

۴: قبل از رفتن، پوست ها را نصب کنید:

با اینکار نه دیگر پوست ها را در خانه جای میگذارید و نه دیگر وقتی را برای شروع صعود هدر میدهید.

 

تکنیک سر بالایی:

۱: یک ریتم پیدا کنید:

بیش از حد به خود فشار نیاورید و روی تنفس تان تمرکز کنید.

۲: وضعیت ایستادنتان را درست کنید:

صاف بایستید و سر و شانه هایتان را در مرکز بدنتان قرار دهید. این حالت از خستگی زود رس جلوگیری میکند. مطمئن شوید که بر روی پاشنه هایتان فشار وارد میکنید تا پوست به صورت کامل در تماس با برف باشد. در شیب های تند تر، از خم شدن به جلو خودداری کنید. اگر بیش از حد به جلو خم شوید، سُر میخورید و می افتید. سعی کنید بُرد ها را درون برف فرو نکنید و روی برف سُر دهید. همینطور از قرار دادن وزن بیش از حد خود بر روی باتون ها خودداری کنید.

۳: آداب Skin Track (مسیر پوست) را تمرین کنید:

• در مسیر پوست، BootPack نکنید.
• برای استراحت از مسیر پوست خارج شوید.
• اگر موسیقی به گرفتن ریتم در حرکتتان کمک میکند، یک گوش را برای شنیدن صدای محیط اطرافتان آزاد نگه دارید.
• به افرادی که سرعت بیشتری در پیشروی دارند اجازه رد شدن دهید.
• با فاصله مناسب نسبت به اعضای گروهتان در حرکت باشید.

۴: با زاویه/شیب کم پیشروی کنید:

با اینکه پیشروی با زاویه کم، باعث طولانی تر شدن مسیر پیش رویتان میشود، اما همیشه ایمن تر و کار آمد تر خواهد بود. پیشروی با شیب تند باعث هدر رفتن انرژی زیادی میشود که بهتر است آن را برای پایین آمدن هم ذخیره کنید.

 

تکنیک سراشیبی:

با توجه به ساختار اسپلیت برد، احتمالاً متوجه تفاوت هایی در سواری و انعطاف پیچشی آن به نسبت اسنوبرد های معمولی شده اید. ممکن است چند دور طول بکشد تا به سواری با آن عادت کنید. بهتر است قبل از ورود به مناطق درون مرزی یا بک کانتری، سواری اسپلیت بردتان را در یکی از مجموعه های اسکی و اسنوبرد نزدیک محل زندگیتان امتحان کنید تا به آن مسلط شوید.

 

تکنیک پس از تور:

پس از اتمام هر تور، نوبت به جمع آوری لوازم میرسد. تمامی لوازمتان را بررسی کنید. مخصوصاً پوست ها را قبل از اینکه به طور کامل خشک نشده اند، جمع آوری و بسته بندی نکنید. ابتدا پوست ها را به Skin Saver یا Mesh بچسبانید و سپس در کاور قرار دهید.

 

و در آخر به یاد داشته باشید: زمانی که صحبت از اسپلیت برد سواری میشود، %۹۰ از زمانتان صرف پیاده روی در سربالایی، %۵ درصد دیگر صرف کار کردن با وسایل و %۵ آخر هم صرف پایین آمدن در حالت اسنوبرد سواری میشود.

پس یاد بگیرید پیاده روی در سربالایی را به عنوان بخشی دلنشین از اسپلیت برد سواری بپذیرید تا یک تور به یاد ماندنی را تجربه کنید.